top of page

Omzien

Een voorstelling over mens zijn, 

als alles verandert door dementie

Dementie gaat vaak gepaard met eenzaamheid. Niet alleen bij de persoon bij wie de ziekte zicht ontpopt,

maar ook bij de naasten. Want hoe ga je om met ‘levend verlies' en blijf je in verbinding met elkaar? Over deze zoektocht gaat de persoonlijke voorstelling Omzien. Na afloop van de voorstelling is een nagesprek. 

​

“Mijn vader wist hoe belangrijk het is om echt gezien te worden als mens. Hij stond in zijn werk, als predikant,  veel mensen bij in tijden van ziekte en rouw. Als bij hemzelf op 64 jarige leeftijd de eerste tekenen van dementie ontstaan, kantelt alles.” ​​

​​

​

​​

​

 

Omzien is een intieme beeldende voorstelling voor iedereen die door dementie geraakt wordt. Het is geïnspireerd op het levensboek van mijn vader en de brieven die hij schreef in de jaren dat hij vasculaire dementie had. De voorstelling wordt gespeeld met een groot pop-up boek en schaduwspel.

             

​​​Na afloop is er ruimte voor uitwisseling van ervaringen en gaan we met elkaar in gesprek over de vraag hoe je verbinding kan blijven met elkaar en wat hiervoor nodig is. Omzien wordt gespeeld in kleine theaters, verpleeghuizen, Alzheimercafés, kerken. 

​

Regie: Cat Smits en Fotografie: Lisanne van Vliet en Pardis Faqiri​

​

Geïnspireerd op het levensboek van mijn vader en zijn brieven. 

Els, een mantelzorger:​​

Wat een prachtige, ontroerende voorstelling. Indrukwekkend hoe twee mensen beiden hun eigen verwerkings- en rouwproces doormaken,

wel de verbinding zoeken, maar ook hun eigen weg gaand, zo herkenbaar. De voorstelling nodigt uit om over na te praten. Het geeft een opening voor een gesprek tussen partners, mantelzorgers en professionals, over hoe het is als je als mens in zo'n situatie komt te staan en wat dit met je doet. ​

Inge, Medewerker welzijn:​​

Ik was geraakt door de liefde en respect waarmee de voorstelling was gemaakt. Het leert mij, als professional, dat mensen bij ons komen met een hele geschiedenis. Het start niet bij ons....  

​

 ​​

​Wij hebben afgelopen oktober tijdens het Alzheimer Café in Weesp de voorstelling Omzien gehad en wij zijn daar heel enthousiast over. Het was een herkenbare en ontroerende voorstelling. Na afloop ontstonden er mooie en persoonlijke gesprekken tussen mantelzorgers. Aanrader voor andere Alzheimercafe's.  

​​

Annabel, Alzheimercafe:

  Speeldata:

​​

1963
....jpg
Samen ouder.jpg

 ​​

  • Ik vond het ontroerend en liefdevol.

  • Deze persoonlijke voorstelling raakt me recht in het hart.

  • Dit is belangrijk voor verpleeghuizen.

  • Met een prachtig pop-up boek en schimmenspel weet Anke het levensverhaal van haar ouders te vertellen.

  • Ik zou willen dat het stuk er was, toen ik met mensen met dementie werkte.

  • Heel compleet uitgewerkt, prachtig in de eenvoud. 

  • Zo herkenbaar, uit het leven. Het komt echt binnen. 

  • Wat raakt zijn de momenten, waarop je contact maakt met de kleine popjes; vertederend en persoonlijk.  

  • Ik vind het inspirerend hoe herinneringen als kleine wereldjes tot leven komen. 

​

Andere reacties:

bottom of page