Popcontact

Ik ben met ‘zuster Loes’ in de woning waar mijn vader de laatste 4 jaar van zijn leven gewoond heeft. Er is een nieuwe bewoner, waarover ik hoor dat hij zelden van zijn kamer afkomt, veel boos is en niks wil. Ik stel voor het toch te proberen. De activiteiten begeleidster kijkt even bij hem om het hoekje en gebaart dat ik kan komen. Ik sta met de kar in de deuropening. Meneer ligt in bed met de rug naar mij toe, deken ligt halverwege en de benen half uit bed. De kamer is leeg

“Je hoeft niet te huilen hoor. Het geeft niks” zegt de verzorgende. Een collega herhaalt dit even later en haar zus zegt: “Joh ik had het...

Ik zie hem zitten in zijn rolstoel; magerder geworden, een hand verkrampt in zijn schoot en in zichzelf gekeerd. Met Sjaak en een kar vol...