Ik zie hem zitten in zijn rolstoel; magerder geworden, een hand verkrampt in zijn schoot en in zichzelf gekeerd. Met Sjaak en een kar vol bloemen loop ik naar hem toe. Sjaak begroet hem joviaal, Jos kijkt meteen op bij het horen van zijn naam. Sjaak zegt dat hij blij is hem weer te zien en dat is wederzijds. We kennen elkaar ook al een aantal jaar.
‘Rock je nog wel eens, zoals vroeger?’ vraagt Sjaak. Jos schudt zijn hoofd en lacht. Sjaak probeert erachter te komen van welke muziek Jos vroeger hield: Peter Koelewijn?
Jos knikt en even later schalt ‘Kom van het dak af’ door de woonkamer. Jos beweegt zijn schouders en armen op de muziek, zijn vuisten gebald. Zijn voeten tikken op het ritme. De coupletten kennen Sjaak en Jos niet precies, het refrein des te beter:
Kom van dat dak af, dit is de laatste keer!
Niet alleen Jos, ook twee dames even verder op in de huiskamer zingen mee. Sjaak en Jos dansen samen met bovenlichamen, schouders, armen en vuisten. De toon is gezet.
Tegenover Jos zit een meneer met het hoofd helemaal naar beneden, Herman. Herman kan zijn hoofd niet meer optillen en ziet alleen zijn schoot en handen. Zijn vrouw staat naast hem. Ook voor Herman ga ik op zoek naar favoriete popmuziek. Herman fluistert heel zachtjes, ik kan hem helaas niet verstaan. Zijn vrouw en Sjaak komen op ‘Yesterday’. Met Sjaak houd ik mijn hand op zijn rug en ik voel aan de trilling, dat niet alleen zijn vrouw, maar ook Herman zachtjes meezingt:
Yesterday, all my troubles seem so far away…’
Daarna volgt er meer popmuziek, soms met hulp van de medewerker welzijn gekozen. Bij ieder persoonlijk gekozen lied, veert de betreffende persoon op. Samen met Sjaak wordt gezongen, bewogen, gelachen. En verderop in de kamer zie ik Jos en Herman hun voeten tikken op de voetplank van hun rolstoelen.
Comments